ارزیابی وضعیت‌های بدنی پرستاران بیمارستان ولایت شهرستان دامغان در حین انجام وظایف شغلی و تأثیر آن در بروز ناراحتی‌های اسکلتی- عضلانی

  سابقه و هدف: شاغلین در حرفه‌ی پرستاری در معرض عوامل خطر مختلفی که ناشی از شغل آن‌ها می‌باشد قرار می‌گیرند که می‌توانند باعث ایجاد ناراحتی‌های اسکلتی- عضلانی شوند. هدف از این مطالعه ارزیابی دقیق وضعیت‌های بدنی افراد در حین انجام وظایف و ارتباط آن با میزان شیوع ناراحتی‌های اسکلتی- عضلانی بوده است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی و مقطعی، پرستاران از بیمارستان آموزشی ولایت دامغان، انتخاب و وارد مطالعه گردیدند. تعداد پرستاران مورد بررسی 48 نفر (آی‌سی‌یو 12، سی‌سی‌یو 12، جراحی 11 و اورژانس 13 نفر) بود. مشاهده وضعیت‌های بدنی افراد هنگام انجام کار با استفاده از تکنیک ارزیابی سریع تمام بدن و تعیین شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی با استفاده از پرسش‌نامه استاندارد شده‌ی نوردیک بررسی شد. یافته‌ها: نتایج ارزیابی وضعیت‌های بدنی با استفاده از تکنیک ارزیابی پوسچر ربا نشان داد که ریسک بروز علائم در حد بالایی قرار دارد (سطح ریسک 2 و 3). هم‌چنین شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی در مطالعه حاضر در نواحی کمر 3/58%، گردن 50%، زانو 3/33%، شانه 41/10%، مچ دست 41/10%، پشت 3/8%، قوزک پا 25/6% و ران 16/4% به ترتیب دارای بیش‌ترین فراوانی بوده است. بین میزان شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی با متغییرهای سن، شاخص توده بدنی و سابقه کار ارتباط معنا‌داری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که وضعیت بدنی در هر سطح ریسک و بدون در نظر گرفتن درگیری قسمت‌هایی از بدن ممکن است ریسک اختلالات اسکلتی- عضلانی را افزایش دهد. هم‌چنین لازم است در برنامه‌های آموزشی در روش‌های کاری ایمن عامل وضعیت بدنی مورد توجه قرار داده شود.